رمضان

به نام حضرت دوست

آمده است ماهی که صد چندان می کند،اشتیاق سر بندگی رابرخاک ساییدن و لباس عبودیت برتن کردن و بر سفره ی بی دریغ و بی زوالش نشستن

رمضان تو را می برد به سرزمینی که پهنای پاداش و اجرش .را جز ذات بی کران کرانه اش نمی داند

فرصتی می دهد تا کمی بیاندیشیم،کمی دور شویم و کمی نزدیک،دور از دیو منکرات که ما را می بلعد، و نزدیک به او تا .مدال عزتمندی را بر سینه ی ذاکرانش بیاویزد

بیا تا برآریم دستی ز دل

که نتوان برآورد فردا ز گِل


                                                                                            عزیزی