نکته

با روشهای دیروز کودکان امروز را برای فردا نمی توان تربیت کرد

لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم

سلام . از امروز میخوام مطالبی در مورد کودکان بنویسم و از شما خواهش می کنم با نظرات قشنگتون منو یاری کنین.
اینم اوایش:
کودکان هدیه های خداوند هستند . نه تنها فقط برای والدین بلکه برای تمام افراد جامعه ؛ زیرا نسل آینده را این کودکان تشکیل می دهند و مسلما آینده ی جامعه ای تضمین خواهد بود که مربیانی ماهر و دلسوز برای کودکان خود داشته باشد . پس کوکان را دریابیم .

حال به این بحث می پردازیم که تربیت کودک از چه موقع باید آغاز شود ؟ هر شخص باید قبل از ازدواج به فکر انتخاب پدر یا مادر خوبی برای فرزندش باشد . بعد از تولد کودک از همان ابتدا باید به تربیت کودک بپردازیم . به عنوان مثال : وقتی کودک لب به سخن گفتن باز کرد به او یاد بدهیم که کار ها را با نام خدا آغاز کند .

والدین بدانند: که نباید انتظار داشته باشیم که کودک خود به خود تربیت شود و بی توجه به تربیت کودکمان بگوییم: وقتی بزرگ شد فلان کار بد را انجام نمی دهد و یا فلان کار خوب را انجام می دهد . متاسفانه ‌خیلی از والدین چنین عقیده ای دارند . دختری که از کودکی حجاب به سر خود ندیده و ارزش آن برایش پنهان مانده است چطور می تواند وقتی بزرگ شد حجاب بر سر خود نگه دارد ؟ کودکی که قبل از سن تکلیف نمی دانسته نماز چیست و به چه درد می خورد قادر نخواهد بود که در جوانی نماز بخواند و خیلی برایش سنگین است . از چنین افرادی نباید هم انتظار داشته باشیم .

سعدی علیه الرحمه مثال جالبی میزند:

چوب تر را هر چه خواهی پیچ          نشود خشک جز به آتش راست

شاعر کودک را به شاخه تر تشبیه کرده ؛ منظور این است که کودک مانند چوب تر است . چوب تر قابل انعطاف است و اگر کجی در آن باشد می توان تا زمانی که تر است آن را راست نمود ولی وقتی خشک شد راست نمی شود مگر به زور آتش و ممکن است بسوزد یا بشکند . پس نتیجه می گیریم که تربیت باید از دوران کودکی و از همان ابتدای تولد آغاز شود تا تاثیر آن مداوم باشد و به اصطلاح شرطی شود.